Hebron door hun lens - Nisreen

Nisreen tijdens een sessie van ‘Door hun lens’ in Hebron

Waarom kan niemand ze tegenhouden?

Ik houd van de Ibrahimi-moskee en vroeger ging ik er elke dag heen. Toen Covid-19 begon mocht ik niet meer, maar op een dag ging ik stiekem toch zonder het mijn ouders te vertellen. Ik werd tegengehouden door Israëlische soldaten. Huilend kwam ik thuis bij mijn moeder, en ik vroeg me af waarom niemand de Israëlische soldaten die ons onderdrukken tegenhoudt.

Een geschenk van God

Mijn moeder is de meest kostbare persoon die ik in mijn leven heb. Ze deed en doet nog steeds alles om mijn broers en zussen en mij gelukkig te maken. Ze is mijn beschermer en een stuk van mijn ziel. Ze is leven!

Ik heb alles van haar geleerd. Ze is een toevluchtsoord als ik verdrietig of bang ben, en ik ren naar haar toe als ik gelukkig ben. Ik vertel haar graag dat ze Gods geschenk aan mij is, mijn toevluchtsoord en hoeksteen van ons huis.

Ik hoop dat dit nooit meer zal gebeuren

Het gebeurde in de winter, drie jaar geleden; we waren thuis en mijn vader ging werken, maar hij werd tegengehouden door Israëlische soldaten.

Vroeger documenteerde ik alles wat ik zag en die dag besefte ik dat het mijn vader was. Al was ik erg bang, ik bleef filmen wat er gebeurde. De Israëlische soldaten probeerden me te laten ophouden, maar ik stopte niet. Ze namen mijn vader mee naar het politiebureau en beschuldigden hem ervan dat hij wapens had. Hij werd overgebracht naar de Ofer-gevangenis en zat daar negen dagen. In die dagen hoorden we niets over hem en we wisten niet hoe lang hij daar zou blijven. Ik was bang en verdrietig, ook voor mijn jongere broers en zussen.

Na negen dagen werd hij op borgtocht vrijgelaten. Hopelijk – met Gods hulp – zal dit nooit meer gebeuren.

De meisjes van het door hun lens-project bereiden een dag buiten het kantoor voor.