Bericht uit Palestina: Hebron
De gemeenschap van Umm al Kher inspireert bezoekers met hun standvastige verzet tegen de oprukkende Israëlische nederzettingen onder de voortdurende dreiging van sloop.
Tragedie en standvastig geloof in de heuvels ten zuiden van Hebron
Ons bezoek met CPT aan Umm al Kher was met recht een verrijkende ervaring. Umm al Kher is een klein dorp in de zuidelijke heuvels van Hebron. Het kost vanuit het centrum van al Khalil/Hebron ongeveer 30 minuten om er te komen. Bij binnenkomst in het dorp werden we hartelijk begroet door Tariq, die ons al snel meetroonde naar de hoofdtent. Bij binnenkomst vallen het hek dat een paar meter verderop staat en het drastische verschil met de andere kant van het hek meteen op.
Na de kennismaking ging Tariq in op dat waarover we hier kwamen leren: de situatie en de persoonlijke geschiedenis van de Palestijnse vluchtelingen uit 1948. Een belangrijke persoon die we door Tariq leerden kennen, was zijn oom Sulaiman; een zeer beroemde en geliefde man, niet alleen bij Palestijnen maar ook bij Israëlische en internationale activisten. Zittend in deze gezellige maar haveloze bedoeïenentent raakten we geboeid door de persoonlijkheid en de daden van zijn oom.
Sulaiman was zijn leven lang een activist die moedig opkwam voor zijn dorp Umm al Kher en de andere dorpen van Masafer Yatta als onderdeel van de bredere strijd voor een vrij Palestina. We bewonderden zijn vasthoudendheid, maar waren niet voorbereid op het brute einde van het leven van deze grootse man. Het beeld van Tariq die vertelde over de gruwelijke behandeling van zijn oom kunnen we maar niet uit onze gedachten krijgen.
De wegen door de zuidelijke heuvels van Hebron zijn erg smal en er is geen ruimte voor meer dan één auto tegelijk, dus het is duidelijk dat er gemakkelijke ongelukken kunnen gebeuren. Het was een reeks gebeurtenissen die tot zijn dood leidden, maar ik zal de oorzaak van alles aangeven. Toen een militair voertuig het dorp inreed, stond Sulaiman uit protest midden op de weg. Als een chauffeur iemand op de weg ziet, zegt het gezond verstand normaliter dat je af moet remmen om de vrachtwagen te stoppen. Helaas was dit niet het geval bij Sulaiman. Deze Israëlische chauffeur gaf gas met de uitdrukkelijke bedoeling om de bejaarde man op brute wijze te vermoorden. Zijn Palestijnen gewoon insecten die verpletterd moeten worden, zonder ook maar één gedachte of gebed voor hen? Dit lijkt het idee te zijn dat door de bezetting wordt uitgedragen.
We zaten daar in de tent met onze kopjes thee en ik bleef maar naar de andere kant van het hek kijken, want het was moeilijk om niet van mijn stuk te raken door de aanblik. Het drastische contrast in leefomstandigheden was het meest schokkend; de illegale Israëlische nederzetting is veel moderner en luxueuzer en ziet er bijna surrealistisch uit in de heuvels ten zuiden van Hebron. De auto’s, de wegen en zelfs de achtertuinen herinneren aan chique buitenwijken die zijn voorbehouden aan Israëlische kolonisten, terwijl de Palestijnse vluchtelingen aan deze kant van het hek maar heel weinig voorzieningen hebben. Waarom deze ongelijkheid? Als Umm Al-Kher zelf enkele voorzieningen zou opzetten en proberen te bouwen, dan werd het project al snel afgebroken vanwege een regel die de Israëlische regering in het leven heeft geroepen. Er zijn bepaalde Palestijnse gemeenschappen die een masterplan krijgen om te bouwen wat ze willen, zonder zich zorgen te hoeven maken over sloop door het Israëlische leger. Maar helaas heeft het voor gemeenschappen zoals Umm al Kher geen zin om te investeren in goede gebouwen, omdat ze uiteindelijk toch zullen worden gesloopt. Elke actie lijkt een valstrik voor deze dorpen, omdat er altijd een risico is dat je huis zonder enige reden wordt gesloopt naar gelang de luimen van het Israëlische burgerbestuur.
Toch lijken de bewoners van Umm al Kher nooit toe te geven aan wanhoop; je zou kunnen zeggen dat dit komt door hun sterke geloof in Islam. De gemeenschap – van de kleine kinderen tot de ouderen – bidt op gebedstijden samen de dagelijkse gebeden. Zelfs tijdens een wandeling met sommige volwassenen spraken ze met ons over hun sterke geloof dat ze geen controle hebben over de acties van de Israëlische bezetting, maar dat ze het aan God overlaten om te oordelen. Een sterk geloof en religie brengen de mensen echt hoop, zelfs wanneer die er niet lijkt te zijn, en dat geldt vooral voor de gemeenschap van Um al Kher na het verlies van Sulaiman, met de steeds terugkerende slooporders en de onmogelijkheid om hun kuddes te hoeden zonder de angst om aangevallen te worden.
Omdat ik een islamitische achtergrond heb, kon ik me gemakkelijk inleven in de gemeenschap van Umm al Kher. Als je thuis in een moeilijke situatie terechtkomt, kun je daar op de een of andere manier mee omgaan omdat je gelooft dat het nu in Gods handen ligt. Maar kun je je voorstellen dat je elke dag wakker wordt en dat de mensen die jou je rechten hebben afgenomen en ze hebben vertrapt op slechts een paar meter afstand van je wonen? Mensen die vrij zijn om het land te gebruiken zoals zij dat willen, terwijl jij dat niet mag? En dat je dan nog steeds vasthoudt aan een sterk geloof in Islam. Het was inspirerend en laat je inzien dat hoe erg het ook kan worden, er licht aan het einde van de tunnel is.
