Ze hebben geprobeerd ons te begraven, maar wisten niet dat wij zaden waren

Palestijnse kinderen op weg naar school worden tegengehouden bij een checkpoint

Door Mona El Zuhairi

Al 72 jaar probeert de Israëlische bezettingsmacht de Palestijnen letterlijk en figuurlijk te begraven en hun dromen op alle mogelijke manieren uit te doven.

Onder de verschrikkingen van de bezetting is alles overhoop gegooid. Wanneer je een Palestijn ontmoet, ontmoet je ofwel een vluchteling, een rouwende ouder, een ontheemde familie, een familie van een gevangene, of een geamputeerde, en zo gaat de lijst maar door. Maar ook al probeert de bezetting Palestijnen te reduceren tot nummers en etiketten, als je een Palestijn ontmoet, ontmoet je ook een kunstenaar, een danser, een dichter, een dokter, en nog zoveel meer.

Onder de bezetting en met het gewicht van deze last hebben de Palestijnen van generatie op generatie geleerd hoe te leven, op te staan en te presteren. Mensen die onder voortdurende onderdrukking en langdurige bezetting leven, weten dat achter de wolken de zon blijft schijnen.

Als gevolg van de Covid-19-crisis en de reisbeperkingen, is CPT-Palestina nu afhankelijk van lokale Palestijnse vrijwilligers om het project draaiende te houden. Natuurlijk houdt het documenteren van Israëlische schendingen van de mensenrechten voor Palestijnen een veel groter risico in. Maar deze CPT-ers, allemaal twintigers, geloven dat zij deel uitmaken van de verandering die in hun gemeenschap moet plaatsvinden.

Vijf leden van het plaatselijke team beginnen hun dagelijkse werk rond 6.30 uur, ze houden toezicht op de controleposten om ervoor te zorgen dat de leerlingen veilig op hun scholen aankomen. Ze slagen erin om elke dag op te staan om te controleren en te documenteren, ongeacht de pesterijen die ze ondervinden bij het passeren van de Israëlische controleposten.

Ze werden gevraagd wat hen in staat stelt door te gaan ondanks deze onrechtvaardige situatie, wat hen elke dag weer doet opstaan om bij een militaire controlepost te gaan staan, wetende dat zij niet direct resultaat zullen zien van hun werk.

Tarteel houdt de hoop dat een nieuwe realiteit mogelijk is. “Ik ben op zoek naar vrede in mezelf en in de buitenwereld. Als ik mezelf zie lachen met mijn familie, vrienden, kameraden en de kinderen bij de controleposten, zie ik dat wij in vrede willen leven; we hebben alleen betere omstandigheden nodig!”

Ahmad put kracht uit de kinderen met hun “lachende gezichten en opgeheven hoofd nadat ze de controleposten zijn gepasseerd”.
Abdallah zorgt ervoor altijd “naar de kinderen te glimlachen en hen een fijne dag toe te wensen, voordat ze de controleposten passeren om naar school te gaan. Dit doet me geloven dat deze kleine daad hen misschien zal helpen om ondanks alle moeilijkheden een goede dag te beginnen.”
“Het observeren bij de controleposten houdt ook een humanitaire dienst in,” zegt Ameera. “In het begin was het moeilijk om bij controleposten te werken vanwege het gedrag van de soldaten en de fouilleringen, en ook om te zien hoe kinderen met stenen gooiden, maar geleidelijk aan werden de kinderen blij als ze ons zagen; ze lachten naar ons en ze misten ons als wij er niet waren.”

Veerkracht is in Palestina geen keuze, het is een noodzaak. Palestijnen houden van generatie op generatie stand omdat ze geboren worden in verschillende vormen van sumud - een standvastigheid waarbij 'het individu veerkrachtig moet zijn om aanwezig te blijven en zijn plaats, positie en gemeenschap niet te verlaten'. [1]

Palestijnen overbruggen grenzen en generaties met, zoals Tarteel, de overtuiging “te werken voor een verandering en dat is wat me op de been houdt! De droom van een betere toekomst voor mezelf en de komende generatie.”

Uiteindelijk moeten onderdrukkers begrijpen dat zij mensen die naar leven en vrijheid verlangen niet kunnen begraven, omdat de onderdrukten altijd hun zaadjes zullen planten, wetende dat er een seizoen zal aanbreken waarin ze tot bloei kunnen komen.

______________________

  [1] Social Ecology of Resilience and Sumud of Palestinians (Sociale ecologie van veerkracht en sumud van Palestijnen), Mohammad Marie An-Najah National University, Palestine Ben Hannigan and Aled Jones Cardiff University, UK, 2016