De plaatsen en de mensen
We moedigen mensen aan om over deze verhalen na te denken en om creatieve wegen te vinden om onrecht te bestrijden op Lesbos en in de hele wereld.
Het jaar 2022 loopt langzaam op zijn einde. Persoonlijk heb ik het jaar altijd opgedeeld in twee afsluitende momenten. Het ene moment is in september, een gewoonte die ik heb overgenomen van de universiteit, en het andere is december aan het einde van het chronologische jaar. In september begin ik altijd ‘het jaar’; ik zet mijn toekomstplannen op een rijtje, professioneel, academisch en wat dan ook, ik stel de doelen die ik wil behalen en bepaal waar ik me voor ga inzetten, enzovoort. De afsluiting van december kijkt meestal meer terug en is emotioneler. Ik kijk naar waar ik nu ben, fysiek en emotioneel, hoe het afgelopen jaar is verlopen qua mensen, situaties en acties die ik heb ondernomen. En het gaat meer om het voltooien van de cyclus van het voorgaande jaar en het waarderen van de omstandigheden die ik heb meegemaakt, en niet om plannen maken voor het volgende jaar.
Er is een plaats in Mytilini die we allemaal kennen en doorheen zijn gegaan. Het is waar we onze vergaderingen houden, professioneel en anderszins. We beginnen er 's ochtends misschien met een kop koffie, uren kunnen eindeloos verstrijken en we hebben soms niet door dat de avond is gevallen en het tijd is om naar huis te gaan. Deze plek is een samenkomst van culturen en vrijheid, wat in sommige gevallen een vitale ruimte was en nog steeds is. Om te kunnen zijn, ons veilig te voelen en te ademen in deze dystopie waar we gedwongen in leven. Het is vaak onze uitweg geweest, in moeilijke situaties. Het ontmoetingspunt waarvan we, zonder dat het gezegd hoeft te worden, weten dat we er zullen zijn.
Het is de plek waar we naartoe gaan als we gelukkig zijn, na een vrijspraak in een rechtbank die ons misschien heeft verrast, na eindeloze uren te hebben gewacht op die uitkomst. Na een veroordeling die mensen onterecht vele, vele jaren achter de tralies doet belanden. We zullen overweldigd worden door onrechtvaardigheid, misschien door wanhoop en verdriet – maar deze plek zal ons er op zijn eigen manier aan herinneren dat het werk dat we doen, de strijd die we voeren en hoeveel resultaten we kunnen boeken, zelfs als we dat niet direct kunnen zien, erg belangrijk zijn.
Deze plaats maakt deel uit van ons dagelijks leven, het is een prachtig hoofdstuk in ons leven op Lesbos. Het is de familie die ik hier heb gekozen, het is mijn tweede thuis – en misschien voor mij zelfs het eerste, omdat ik met zekerheid kan zeggen dat ik veel minder naar mijn echte huis ga. Hier brengen we onze vrienden, onze ouders, onze partners, onze mensen en iedereen die ons op het eiland komt bezoeken. Het is een heel belangrijk hoofdstuk in ons leven.
De reden dat ik bovenstaande tekst schrijf, is om ons eraan te herinneren dat het het mooiste is om mensen om je heen te hebben die je kunnen begrijpen. Mensen maken de plaatsen, niet andersom. Je kunt je op de mooiste plaats ter wereld bevinden maar waarom je daar bent, weet je niet. Aan de andere kant kun je op een vreselijk lelijke plek zijn, chaotisch, verlaten of niet, en altijd spreken over natuurlijke schoonheid, maar vinden dat dit de mooiste plek op aarde is, omdat deze plek omringd wordt door mensen van wie je houdt en waar je je veilig bij voelt.
Het is belangrijk om zorg te dragen voor de mensen en plaatsen waar we van houden en die ons een veilig gevoel te geven, zodat we ze aan degenen die na ons komen kunnen laten zien en kunnen uitleggen hoe belangrijk ze voor ons zijn, en misschien zullen ze in de toekomst ook voor hen belangrijk worden.
Ik weet niet of volgend jaar goed zal zijn of niet, maar ik weet wel dat mensen om me heen hebben me de kracht en de wil geeft om op deze plek te blijven en te vechten.
In de momenten die er aan staan te komen ...
Community Peacemaker Teams | Aegean Migrant Solidarity
