Israël: een staat geleid door kolonisten
De straffeloosheid van het illegale geweld van Israëlische kolonisten is te ver gegaan. De bezettingsmacht gebruikt nu het geweld van kolonisten om het vuile werk op te knappen.
De Israëlische kolonist Ofer Ohana komt uit zijn auto bij een Israëlische controlepost in sector H2, Hebron/Al Khalil
Ik herinner me mijn eerste schoolpatrouille met CPT-Palestina heel goed. Het was winter 2019, ongeveer tien over zeven 's ochtends; een kolonist parkeerde zijn auto dichtbij en kwam naar ons toe. Hij wist niet dat ik Palestijns was en hij hield zijn telefoon - net zoals bij mijn teamgenoten - vlak voor mijn gezicht om te filmen en vroeg grijnzend: “Waarom ben je hier? Om de terroristen te steunen?” Ik lachte en ik dacht bij mezelf: Ik ben de terrorist. Ik wist dat de soldaten niet tussenbeide zouden komen als hij me aanviel. Dus ik vroeg mijn teamgenoten om een stapje terug te doen en ons te onttrekken aan de situatie.
Als je de controleposten bij de scholen in sector H2 van Hebron/Al Khalil observeert, zal je de dynamiek opvallen als een kolonist de Israëlische soldaten benadert. Het is alsof ze het hun plicht zien om hun loyaliteit aan de kolonisten te bewijzen. De kolonisten observeren de acties van de soldaten en evalueren die.
In een gesprek dat CPT had met Gilad, een voormalige Israëlische soldaat, bevestigde hij dat ook:
“In elke nederzetting is er iemand zoals Ofer. Sommige van deze nederzettingen stellen zich op alsof ze zelf de regering zijn. Ze sturen soldaten, hitsen hen op en sporen hen aan om Palestijnen aan te vallen, en houden hun voor hoe belangrijk hun rol is om hen te beschermen tegen de Arabieren. Er wordt hun verteld dat Arabieren ons willen vermoorden, ons eruit willen schoppen, dus als soldaat moet je hard en gemeen tegen hen zijn.”
Ofer Ohana komt dagelijks bij de controleposten van sector H2 van Hebron/Al Khalil, meestal bij de controlepost Salaymeh (160) zo rond kwart over zeven 's ochtends. Hij stapt bij het militaire hek uit zijn auto en pakt zijn telefoon, terwijl hij kijkt of de kinderen zich aan het eind van de straat verzamelen. Soms daagt hij de kinderen uit als ze bij elkaar komen, waarop zij met stenen gooien of naar hem schreeuwen. Hij begint hen te filmen en loop dan naar de soldaten bij de controlepost en praat met hen. Een paar minuten later komen de soldaten de controlepost uit. En dan volgen traangas, flitsgranaten, arrestatie en gevangenschap - of allemaal tegelijk. Op 19 september zag CPT dat Ofer de soldaten instructies gaf hoe ze zich moesten opstellen ten opzichte van de waarnemers en de kinderen.
Op 20 December arresteerden de Israeli Occupation Forces (IOF - het Israëlische bezettingsleger) drie minderjarigen van ongeveer 11 jaar oud bij hun school en beweerden dat ze stenen gooiden naar de controlepost.
CPT probeerde om bij de kinderen te komen om hun namen te vragen, verslag te leggen van wat er gebeurde en de informatie te delen met hun familie en andere mensenrechtenorganisaties. De Israëlische soldaten vielen ons lastig en namen onze telefoons in beslag om alles wat we hadden gefilmd te wissen. We mochten niet dicht bij de kinderen te komen. Maar nadat de soldaten de kinderen mee hadden genomen naar de controlepost en hen hadden geslagen, mocht de Israëlische kolonist Ofer Ohana wel bij de kinderen komen, hen ondervragen, bedreigen en foto's van hen nemen, voordat ze in de militair voertuig werden gezet.
Wanneer kolonisten aanvallen, komt het Israëlische leger zelden tussenbeide en ze arresteren vrijwel nooit Israëlische kolonisten. Maar als Palestijnen zichzelf proberen te verdedigen tegen deze aanvallen, worden die Palestijnen in elkaar geslagen en meestal binnen een paar seconden door de bezettingsmacht gearresteerd.
Een recent rapport van B’Tselem bevestigt dit. Het geweld van de kolonisten en het staatsgeweld vallen samen wanneer 'het leger beleidsmatig de confrontatie met gewelddadige kolonisten vermijdt, hoewel de soldaten het gezag en de plicht hebben om hen aan te houden en te arresteren. In de regel verwijdert het leger liever de Palestijnen van hun eigen akkers en weidegronden, dan dat ze de confrontatie aangaan met kolonisten, en daar gebruiken ze verschillende tactieken voor, zoals het instellen van gesloten militaire zones die alleen voor Palestijnen gelden, of het afvuren van traangas, flitsgranaten, rubberkogels en zelfs reguliere kogels.”
En niet alleen dat - soldaten doen ook regelmatig mee in aanvallen van kolonisten door gezamenlijke aanvallen tegen Palestijnen en hun bezit te organiseren.
Dit is de normale werkwijze van de bezetting. Wij verwachten geen welwillendheid van de bezetters, en toch heb ik zo vaak de volgende aansporing zo vaak gehoord: Zie het gelaat van God in je vijand. Ik wist niet wat dit betekende totdat ik bij CPT kwam dienen. Het is verwarrend als je 'aardige' soldaten ziet, en als goed mens aanwezig zijn bij de controlepost maakt de bezetting niet minder verschrikkelijk. Maar ik kan oprecht meevoelen, zonder er moeite voor te doen. Ik ben echter nieuwsgierig en wil weten waarom de soldaten de kolonisten niet tegenhouden als die hen hinderen in hun plicht? Gilad probeerde het ons uit te leggen:
“Na 1967 zijn de rechtse partijen in Israël groter geworden en vanwege de overtuiging dat ze veel kinderen moeten hebben, schuift de demografie van Israël op naar rechts. Sommige soldaten zijn zelf kolonisten, dus geven ze de kolonisten in alles gelijk en steunen hen en zien geen probleem in wat ze aan het doen zijn. Als ze zelf geen kolonisten zijn, geloven ze waarschijnlijk in het concept dat het 'ons land' is en dat ze de kolonisten moeten beschermen en steunen.”
Maar wat als een soldaat deze visie niet onderschrijft? Gilad vervolgt: “Voor elke Israëliër van 18 jaar geldt een dienstplicht van drie jaar. Hun stationering wijzigt elke 3-4 maanden en het is duidelijk dat het hun werk is om bepaalde nederzettingen te beschermen. Waarom zou een soldaat van 18 jaar de strijd aangaan met kolonist die volledig wordt gesteund door zijn gemeenschap? Als een soldaat van mening verschilt of ergens over onderhandelt, wordt hij een verrader genoemd.”
Israëliërs die dienstweigeren moeten documenten overleggen aan de rechtbank om te bewijzen dat ze niet in dienst kunnen gaan. Als hun beroep wordt afgewezen, kunnen ze tot 10 maanden gevangenisstraf krijgen en ze verliezen veel privileges. Er zijn echter veel Israëlische burgers die dienstweigeren, waaronder de Arabische druzen die van oudsher werden gedwongen om dienst te nemen in het Israëlische leger. URFOD is een campagne binnen de Palestijnse druzengemeenschap in de 48 gebieden die nu Israël worden genoemd. URFOD werd in 2014 opgericht en roept jonge mensen op met de woorden 'WEIGER, je volk zal je beschermen', om dienstplichtigen aan te moedigen te weigeren bij te dragen aan de bezetting.
Kort gezegd, er is geen welwillende kant aan de bezetting; met steun van de regering worden kolonisten machtiger. Soldaten hebben geen macht over hen en elke seconde van de bezetting verliezen Palestijnen meer rechten. Wij roepen op tot vrijheid van bezetting, zowel voor Palestijnen die onder ongelooflijke onderdrukking leven als voor keuzevrijheid voor mensen die niet willen dienen in het bezettingsleger. Dit is een vorm van bondgenootschap waar wij naar op zoek zijn.