Hebron door de lens van kinderen
Onlangs is CPT-Palestina gestart met Door hun lens: een nieuw project met vijf kinderen die in een gesloten gebied van de oude stad in al-Khalil wonen. Door hun lens geeft deze kinderen een platform om hun verhalen te vertellen door middel van fotografie. Dit is een van de terugblikken van onze CPT’er over het begin van het programma.
Tijdens de eerste trainingsdag met de kinderen hadden we een aantal voorwerpen op tafel gelegd zodat de deelnemers konden kiezen wat ze het leukst vonden. Het ene kind wilde een boek, het andere een beeldje van de piramides, een derde koos voor het oude instrument. Wat me verbaasde was dat één meisje een geluidsbom koos als haar favoriete voorwerp in de kamer.
Toen werd het tijd om te vertellen waarom iedereen zijn of haar object had gekozen.
Het meisje dat de geluidsbom had gekozen, vertelde haar verhaal en de redenen voor haar keuze. “Ik woon in een afgesloten gebied in de wijk Ghaith,” zei ze. “Als ik naar school ga, moet ik twee controleposten passeren. Ik weet nooit wanneer de Israëlische grenspolitie de poort die toegang tot mijn buurt geeft, zal sluiten. We kunnen worden geïsoleerd. Vaak zijn er incidenten waarbij de Israëlische soldaten traangas en geluidsbommen gebruiken, en ik weet dat het een lelijk ding is om te kiezen. Toch helpt dit ding me om me vast te houden aan mijn droom door te gaan met mijn opleiding. Ik ben vast van plan journalist of advocaat te worden om voor de rechten van mijn volk te pleiten. Ik wil iedereen laten weten dat ik, ongeacht het geluid van de bommen die ik hoor of het traangas dat ik ruik, mijn opleiding zal voortzetten en afmaken. Het beleid van de bezettingsmacht om mij bang te maken en te verhinderen dat ik naar mijn school loop, zal niet werken.”
Het is ongelooflijk om te zien hoe kinderen in moeilijke tijden door de zilveren rand heen kunnen kijken. Ik ben zelf Palestijn en weet dus heel goed dat we geen andere keuze hebben dan een zilveren randje ontdekken, want anders lukt het ons niet het dag in dag uit vol te houden onder de Israëlische bezetting.
Die dag realiseerde ik me hoe we ten opzichte van hen gefaald hebben – hoe volwassenen over de hele linie falen ten opzichte van kinderen. Volgens het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind hebben kinderen recht op leven, vrijheid en persoonlijke veiligheid; dat is het recht om te leven, vrij te zijn en zich veilig te voelen.
Mijn vraag aan de internationale gemeenschap: Wat betekent dit voor een kind dat onder een bezetting geboren is, dat woont in een buurt die belegerd wordt door de bezetter, dat geen veilige speelruimte kan vinden en geen kind kan zijn?