Een tragische gebeurtenis in de buurt van Pylos

Op de middag van 14 juni ging er een gruwelijk nieuwsbericht rond in de Griekse en internationale media. Een vissersboot met ongeveer 750 mensen aan boord was gezonken in de buurt van Pylos in Zuid-Griekenland. Het tragische resultaat: 81 bevestigde doden, 104 overlevenden en meer dan 550 ‘vermiste’ personen (van wie nu wel kan worden aangenomen dat ze dood zijn).

Hoewel woorden tekortschieten om te beschrijven wat er is gebeurd en de emoties die werden opgeroepen, zullen we toch proberen om het in enkele zinnen te verwoorden, omdat we geloven dat het delen van gedachten over wat er is gebeurd een belangrijke vorm van verzet en strijd is.

Eén ding is zeker: deze gruwelijke schipbreuk belicht eens te meer en op de meest brute wijze de dodelijke gevolgen van het Europese regime van geweld aan de grenzen. Het illegale terugduwen van boten dat plaatsvindt op de Egeïsche Zee en de voortdurende beperkingen van het recht op asiel zijn slechts enkele van de meest prominente grensgeweldpraktijken die mensen dwingen om veel langere en veel gevaarlijkere routes te nemen in hun poging om andere Europese landen te bereiken.

Daarnaast zijn er verschillende vragen gerezen over de rol van de Griekse kustwacht bij deze schipbreuk. Getuigenissen van overlevenden stellen dat de Griekse kustwacht heeft bijgedragen aan het uiteindelijke zinken van het schip door te proberen het schip te verslepen.

Meerdere overlevenden zeggen ook dat het schip van de kustwacht rond de gekapseisde boot bleef varen in plaats van een onmiddellijke reddingsoperatie te starten. Naar aanleiding van deze getuigenissen hebben verschillende personen en groepen opgeroepen tot een grondig en onafhankelijk onderzoek naar het optreden van de Griekse kustwacht bij de schipbreuk bij Pylos.

‘Toeristen, geniet van uw cruise op Europa's grootste migrantenbegraafplaats’ – een spandoek met deze leus werd een paar dagen na de schipbreuk door activisten op opgehangen in de haven van Thessaloniki (Noord-Griekenland), terwijl grote cruiseschepen aan- en afvoeren voor een tussenstop in de stad. Deze slogan onderstreept op sarcastische wijze de tragische ironie van privileges: sommige mensen kunnen comfortabel en luxueus reizen over dezelfde wateren, waarin een paar dagen eerder honderden anderen – anoniem en waarschijnlijk beschouwd als mindere mensen (sic!) – werden achtergelaten om te verdrinken. Want natuurlijk vergeten we niet dat de Middellandse Zee behalve een begraafplaats ook een reusachtige plaats delict is geworden.

We moeten ons verenigen om samen gerechtigheid te eisen voor de slachtoffers, en solidair zijn met de overlevenden en met de families en vrienden van degenen die zijn omgekomen.

We moeten ons verenigen om samen een onafhankelijk onderzoek te eisen, dat zorgt voor transparantie en aansprakelijkheid met betrekking tot de oorzaken van deze misdaad.

De roep om onmiddellijk een einde te maken aan systematisch grensgeweld en om veilige routes en doorgang voor iedereen, wordt nu sterker dan ooit.

Laat onze stemmen sterker zijn dan ooit.

Voor allen die zo bruut, gewelddadig en onterecht hun leven verloren.

We beloven dat we het niet zullen vergeten!