Een blik op het nieuwe jaar door de lens van gemeenschap en solidariteit

Tijd, vaak beschouwd als een onwrikbare kracht, is fundamenteel een sociale constructie zonder inherente betekenis. Het zijn de mensen die tijd betekenis geven. En met de komst van het nieuwe jaar is het is dus gebruikelijk dat mensen de behoefte voelen om terug te kijken op het verleden en doelen en ambities voor de toekomst te formuleren.

Deze trend van ‘goede voornemens voor het nieuwe jaar’ was voor mij altijd een vreemd concept, een ver-van-mijn-bedshow. Misschien ben ik hier wel kritisch over, omdat nieuwjaarresoluties ook altijd sterk verbonden zijn geweest met het neoliberale model van individualisme waarin persoonlijke groei en succes centraal staan, terwijl sleutelbegrippen als gemeenschap en solidariteit als belangrijke aspecten van ons leven worden genegeerd.

Maar te midden van alles wat er gaande is in de wereld, voelde ik nu een sterke behoefte om de hoop levend te houden voor het nieuwe jaar. Daarom probeerde ik na te denken over een aantal meer politieke en collectieve voornemens voor het nieuwe jaar en deze te formuleren in bewoordingen die ik me daarbij voorstel, gegrond in de principes van gemeenschap, solidariteit, vrede en bewegingsvrijheid. Niet alleen als wensen, maar ook als rappel om me te herinneren aan de reden waarom we strijden tegen onderdrukking, geweld en onrecht.

Ik hoop dat steeds meer mensen zich in 2024 zullen aansluiten bij de strijd voor een wereld zonder grenzen, langs een weg van solidariteit die grenzen overstijgt. Laten we ons een wereld voorstellen met veilige doorgangen en bewegingsvrijheid voor alle mensen. Ik hoop ook dat 2024 een jaar wordt van collectieve actie voor substantiële transformerende verandering, op weg naar een rechtvaardigere en menselijkere wereld voor iedereen.

In deze strijd voor een betere wereld moeten we ook de herinnering levend houden! Wij mogen de mensen die onterecht zijn berecht, veroordeeld en gevangen gezet, alleen maar omdat ze de Europese grenzen probeerden over te steken, niet vergeten. We mogen de misdaden die Griekenland en de EU elke dag begaan, door het bestendigen van de illegale en dodelijke praktijk van pushbacks, niet vergeten. We mogen de mensen die op zo'n onrechtvaardige wijze hun leven verloren bij schipbreuken in de Egeïsche Zee, terwijl ze op zoek waren naar veilige doorgang naar Europa, niet vergeten.

Dat – in de geest van gemeenschap en solidariteit – het aanbreken van het nieuwe jaar een canvas mag zijn, waarop we een visioen van een betere, meer verbonden en barmhartige wereld schilderen, door te weigeren te zwijgen en inactief te blijven! Solidariteit en liefde moeten zegevieren!

Verhaal van een AMS-teamlid.