De stenen vertellen verhalen - Osama School

Scholen zijn de plaats waar mensen hun vroegste herinneringen creëren, spelen, lachen, eten en huilen. We beginnen onze dromen te tekenen op de muren van onze schoollokalen, herinneringen die een afdruk achterlaten op ons hart.

De Osama ibn Munqidh-school was tot de zeventiger jaren een Palestijnse basisschool in de oude stad van Al-Khalil, maar werd toen in beslag genomen door de Israëlische regering om omgebouwd te worden tot een joodse jesjiva (Talmoedschool). In deze video luisteren we naar Palestijnse mannen die op deze school hebben gezeten.

Transcriptie:

 Omar:  De Osama ibn Munqidh-school was genoemd naar Osama ibn Munqidh, een leider in het Salah Al-Din Al Ayyubi-leger. De school werd gebouwd in de Ottomaanse tijd, tussen 1880 en 1890. Hij werd eerst gebruikt als politiebureau en daarna omgebouwd tot school.

De school heeft twee verdiepingen en staat in de wijk Ein Askar van de oude stad van Al-Khalil (Hebron). De Israëlische bezettingsmacht nam de school in beslag en beweerde dat de joodse gemeenschap van Hebron de grond had gekocht en dat ze de documenten hadden om dat te bewijzen.

Aanvankelijk werd het gebouw gebruikt voor de nederzetting onder de naam Beit Romano. Na verloop van tijd werden er twee verdiepingen bovenop het hoofdgebouw gezet en werd het om gebouwd tot een joodse school (jesjiva).

 Azzam Abu Khalaf: Ik woon in de oude stad bij de Al-Laban markt.

Mijn naam is Bader Al Daour Tamimi, ik ben op het ogenblik aanwezig in de oude stad.

Yasser Aljunaidi: Ik ging in de jaren '50 naar school. In die tijd moest je zeven jaar oud zijn om naar school te mogen. In 1950 en 1951 zat ik op de Al Muhamadiyeh-school en daarna ging ik naar de Osama-school.

Azzam: Toen we als kinderen naar de eerste en tweede klas gingen moesten we een eenvoudig uniform aan, een broek en een overhemd.

Yasser: De Osama-school had twee verdiepingen, de begane grond en de eerste verdieping. We gingen altijd in uniform naar school. Niet het hele lichaam was bedekt door het uniform, zo was het een kort broek.

Bader: 's Ochtends onderweg naar school waren we zo blij, want het was een vreugde. Naast een school was het ook de plek waar de leiders van de stad samenkwamen, omdat hij in het midden van de stad lag, en er was een zaal waar veel leiders en vertegenwoordigers van de stad bijeen kwamen om zaken te bespreken die te maken hadden met de leerlingen en leerkrachten.

Yasser: De Osama-school was voor de vierde klas, als middelbare school waren er alleen de Al Hussein en Ibin Rushd-school, de andere scholen waren alleen basisscholen tot de zesde klas. Daarna ging je door naar de Ibin Rushd-school, en daarna naar de Al Hussein-school. Het onderwijssysteem werd Matric genoemd, niet Tawjihi.

Azzam: Er was een christelijke onderwijzer, hij was de enige in Hebron en ik herinner me dat hij uit Bethlehem kwam.

Bader: Het is niet gebruikelijk meer op scholen, maar vroeger gingen we 's ochtends en 's middags naar school, dan gingen we een uur of anderhalf uur weg voor de lunch en kwamen weer terug omdat we zo graag naar school gingen. We bleven meestal op school en gingen niet weg voor de lunch want we wilden niets missen. We speelden spelletjes zoals Al Habeh met een stukje gevormd hout, of de zeven stenen, Taá Taeyeh, Al Hajaleh, het touw, spelletjes om onze slimheid en kracht te meten.

De winkeleigenaars naast de scholen wisten dat sommige leerlingen niet naar huis gingen voor de lunch, omdat ze te ver weg woonden of omdat het weer te slecht was, dus brachten ze maaltijden voor de leerlingen die niet naar huis gingen. Maar voor ons was 't het doel om zoveel mogelijk te spelen en zo lang mogelijk op school te blijven

Azzam: In de pauzes tussen de lessen kropen we door openingen in de schoolmuren naar de verkopers. Er was een achteringang en de leraar placht ons bang te maken en dreigde ons met de begane grond, en zei dat ze ons naar de muizenkamer zouden sturen als we ons niet gedroegen. We speelden zeven stenen door met een bal te gooien en verstoppertje en eenvoudige spelletjes.

Yasser: Het was een belangrijke school in de Turkse periode, het was een gerechtshof dat Dar Al Istanbuli heette - dat betekent 'Turks uit Istanbul' - en het Al-Karantina gebouw was een gevangenis.

Bader: Midden in de vakantie arrangeerde de bezetting een ongeluk om de controle over de school te krijgen om veiligheidsredenen. Ze hebben hem in beslag genomen voor een militaire basis. We waren verbaasd dat ze hem na het bloedbad bij de Al Ibrahimi-moskee in 1994 bestempelden tot een centrum voor joodse studies. Het is een instituut voor Israëlische joodse extremisten die racisme en haat verspreiden. We zien dit tijdens hun feestdagen, gisteren was een of andere feestdag voor de Israëliërs, we beschuldigen de joodse religie zelf niet, we hebben het over de zionistische kolonisten. Deze Osama-school bracht op religieuze feestdagen altijd vrede, maar nu brengen ze haat. Ze gooien met stenen en vreemde objecten Misschien heb je gemerkt dat er een onaangename geur uit dit instituut komt en om de paar dagen komen er chemische luchtjes vrij. Soms gieten ze afgewerkte olie op de straten zodat we uitglijden onder het lopen, omdat ze niet willen dat Palestijnen daar wandelen. Nu is het een bron van lawaai geworden in plaats van een bron van liefde, harmonie en vrede.

De school vandaag

In zone C in Palestina staan 53 scholen op de nominatie om gesloopt te worden.