Bericht uit Palestina: Waarom? We moeten de retoriek van staten altijd in twijfel trekken
We hebben onszelf de laatste tijd veel vragen gesteld. De antwoorden hebben we niet.
Een Israëlische soldaat op wacht bij een Israëlische controlepost in bezet al Khalil/Hebron, Westelijke Jordaanoever.
Op 6 oktober 2023 kwamen we aan in Hebron om vrijwilligerswerk te doen voor Community Peacemaker Teams - Palestina. In de daaropvolgende dagen was het onafgebroken geluid van straaljagers onderweg naar Gaza een vingerwijzing naar de verwoesting die daar plaatsvond. Terwijl de wereldmedia zich concentreerden op Gaza, waren wij getuige van een explosie van een ander soort geweld in al Khalil/Hebron en de omliggende dorpen; de aanvallen van kolonisten op Palestijnse inwoners verhevigden dramatisch, arrestaties en aanhoudingen door de Israëlische bezettingstroepen namen hand-over-hand toe, en bedrijven en gezinnen hadden het moeilijk door de strenge lockdown van de stad.
Ondertussen worstelden we met de vraag hoe we de mensen van Hebron op een zinvolle manier konden steunen. Eén ding konden we doen: luisteren. Terwijl de genocide in Gaza zich voltrok en regeringen over de hele wereld commentaar gaven, werd het duidelijk dat we ten minste één ding gemeen hadden met de Palestijnse winkeliers; ondanks het feit dat de VS Israël van oudsher steunt, waren we allemaal nog steeds onthutst en verbijsterd over de onverdeelde steun die de Amerikaanse regering en veel Europese regeringen gaven aan Israëls volkomen disproportionele aanval op de gezinnen en kinderen van Gaza. Hoe kon een machtig, rijk en zogezegd ‘beschaafd’ en meelevend land de wraakacties financieren en aanmoedigen die hebben geleid tot oorlogsmisdaden, mensenrechtenschendingen en handelingen die indruisen tegen het internationale recht, en die nu ook in alle openbaarheid zijn gedocumenteerd? We wisten niet hoe we moesten reageren.
We zijn teruggekeerd naar het Verenigd Koninkrijk en stellen daar dezelfde vragen: Waarom beweert de gemiddelde Amerikaan of Brit – na 70 jaar van illegale bezetting, uitbreiding van nederzettingen, sloop van huizen, uitzettingen, opsluiting, beperking van bewegingsvrijheid en alle andere destructieve methoden van bezetting – de situatie niet te begrijpen en lijkt het hem bovendien niet te interesseren?
Ongetwijfeld is er sinds de verwoesting die nog steeds gaande is in Gaza, meer publieke sympathie voor het Palestijnse volk. Dus de vraag is waarom de Britse regering, zelfs nadat 500.000 mensen in Londen hebben geprotesteerd ter ondersteuning van een staakt-het-vuren in Gaza, nog niet eens een discussie over een staakt-het-vuren wil toestaan en een VN-resolutie die oproept tot een staakt-het-vuren verhindert? Toen ik vorige week meeliep in de mars van die half miljoen mensen in Londen, was het duidelijk dat de overgrote meerderheid van de demonstranten van Arabische of moslimafkomst was. Zijn bruine mensen soms onzichtbaar voor de Britse regering?
Waarom stemde na vele even grote demonstraties in de VS, de Amerikaanse regering tegen de VN-resolutie die opriep tot een staakt-het-vuren? Misschien is dit niet verrassend; sinds 1945 hebben de Verenigde Staten minstens 34 keer hun vetorecht gebruikt om resoluties van de VN-Veiligheidsraad die kritisch waren over Israël te blokkeren.
Ondanks de toenemende beschikbaarheid van alternatieve nieuwsbronnen op het internet en in de sociale media, schetst de bevooroordeelde berichtgeving al decennia lang een verkeerd beeld van de Palestijnse strijd. Er is een lange historie van het als terrorisme bestempelen van het Palestijnse verzet – zelfs het vreedzame verzet – waarbij wordt geweigerd om het machtsevenwicht tussen Israël en Palestina helder te maken. Het herhaaldelijk bestempelen van de Israëli's als slachtoffers, heeft het Palestijnse volk voor een groot deel van de wereld onzichtbaar gemaakt. De Palestijnen zijn ‘minder dan’ geworden. Het verhaal dat in de pers wordt verteld, heeft westerlingen ervan overtuigd dat de kwesties ‘ingewikkeld’ zijn, waardoor ze meenden dat ze hun ogen konden sluiten voor wat er aan de hand was. Soms was de berichtgeving ronduit vals, zoals de recente berichten over onthoofde baby’s, die op grote schaal in de internationale pers circuleerden zonder enige feitelijke basis. Correcties kwamen pas veel later, maar tegen die tijd zat het verhaal al stevig verankerd in de hoofden van veel mensen. Dit was ook het geval bij de moord op Shireen Abu Akleh door Israëlische troepen.
Maar soms is de verslaggeving subtieler. Het is bijzonder moeilijk voor lezers om op te merken welke vooroordelen ze in zich opnemen wanneer de gekozen woorden neigen naar de Israëlische kant van het verhaal. Zo worden bijvoorbeeld gedwongen verdrijvingen van Palestijnen uit hun huizen ‘uitzettingen’ genoemd, een woord dat enige schijn van wettigheid oproept. Illegale nederzettingen op Palestijns land worden veel gezelliger ‘Israëlische wijken’ genoemd en zelfs de simpele definitie van de Israëlische defensiemacht (IDF) in plaats van wat eigenlijk de IOF of Israëlische bezettingsmacht is, is misleidend. Er zijn veel voorbeelden van deze termen, waarvan sommige zijn opgenomen in een van oorsprong geheim document dat werd verspreid om advies te geven aan Israëlische woordvoerders over hoe ze het Amerikaanse publiek voor zich konden winnen. In The Israel project's 2009 Global Language Dictionary (Het wereldwijde woordenboek voor het Israël-project 2009) legt de Amerikaanse opiniepeiler Frank Luntz in meer dan 112 pagina's uit welke woorden gebruikt en welke woorden vermeden moeten worden. Het boekje adviseert woordvoerders hoe om te gaan met moeilijke vragen, thema's te vermijden en thema's te herhalen. Het is interessant en tegelijk misselijkmakend om te lezen.
Voor Israëlische woordvoerders is het steeds moeilijker om de moord op onderhand meer dan 11.000 Palestijnen in Gaza en meer dan 190 op de Westelijke Jordaanoever te rechtvaardigen. Opiniepeilingen laten zien dat 66% van de Amerikanen voorstander is van een staakt-het-vuren in Gaza. Dat lijkt een heel redelijke eerste stap, al lost een staakt-het-vuren natuurlijk niet de hoofdoorzaak van de strijd voor gerechtigheid voor Palestina op. Desondanks stemde de Amerikaanse regering voor een hulppakket van 14,5 miljard dollar speciaal voor Israël om ‘ervoor te zorgen dat Israël alles heeft wat het nodig heeft’ om Hamas te vernietigen. Het wetsvoorstel bevat formuleringen voor de financiering van hulp aan vluchtelingen die gedwongen worden om te ‘verhuizen’ naar buurlanden. Met andere woorden, de VS financiert niet alleen de oorlogswapens voor de genocide in Gaza, maar ook de gedwongen verplaatsing van Palestijnen naar de Sinaï, oftewel een etnische zuivering. Dit sluit zeer prettig aan bij de Israëlische acties, verklaringen en beleidsrichtlijnen, inclusief een uitgelekt beleidsdocument dat is opgesteld door het Israëlische Ministerie van Inlichtingen, waarin de permanente gedwongen relocatie van Palestijnen in Gaza naar de Sinaï wordt aanbevolen. Het is waarschijnlijk dat het Amerikaanse publiek zal worden wijsgemaakt dat dit een soort ‘humanitaire’ hulp is. We moeten allemaal leren zorgvuldig en nauwkeurig te lezen. Dit zal een nieuwe Nakba financieren.
Het is duidelijk dat de regeringen van de VS en het VK niet aan de wensen van hun burgers tegemoet zullen komen, tenzij er een serieuze en duidelijke boodschap wordt gestuurd. Het moet politici duidelijk worden gemaakt dat de kwestie van een rechtvaardige vrede voor Palestina een belangrijke kwestie in de stembus is. Via onafhankelijke nieuwsbronnen en op het internet is waarheidsgetrouwe informatie beschikbaar. Als we onszelf als een meelevende, gezagsgetrouwe en morele samenleving willen beschouwen, moeten we energie steken in leren en begrijpen. We mogen niet langer toestaan dat onze geest in beslag wordt genomen door valse informatie en subtiele verdraaiingen van het verhaal. We kunnen niet langer zwijgen.
Nuttige bronnen:
Het geheime rapport dat Israël helpt om feiten te verbergen.
Het Palestijnse verhaal vertellen
